کفش کوهنوردی نوعی کفش تخصصی است که در صخره نوردی مورد استفاده قرار می گیرد. آنها کفش های قابل تنظیم و انعطاف پذیری هستند که برای ایجاد چسبندگی و دقت بر روی سطوح مختلف سنگ طراحی شده اند. کفش های کوهنوردی معمولاً دارای زیره لاستیکی چسبنده هستند که به کوهنورد اجازه می دهد تماس بیشتری با سنگ داشته باشد و در نتیجه بتواند حرکات فنی بیشتری را انجام دهد. این کفش‌ها ابزار مهمی برای کوهنوردان هستند، زیرا ثبات را فراهم می‌کنند و حداکثر چسبندگی را روی دیوار می‌دهند.
کفش کوهنوردی برای چیست؟
کفش های کوهنوردی به عنوان کفش های کوهنوردی برای دستیابی به بیشترین چسبندگی ممکن روی کفش هستند. هرچه بیشتر باشد، کمتر مجبور خواهید بود که قسمت بالایی بازوها و انگشتان خود را بارگذاری کنید. به همین دلیل است که آنها در تجهیزات معمولی کوهنوردی بسیار مهم هستند.اگر مبتدی هستید و می خواهید کوهنوردی را شروع کنید، باید توجه داشته باشید که نمی توانید کفش های کوهنوردی را طوری انتخاب کنید که انگار کفش های ورزشی معمولی هستند. بررسی کنید که ناحیه انگشت پا کاملاً با انگشتان شما پر شده باشد. انگشتان باید کمی خم شوند، یعنی به شکل پنجه باشند.
ویژگی کفش کوهنوردی
یکی از مشخص‌ترین ویژگی‌های کفش‌های کوهنوردی، شکل آنها است که بیش از هر چیز مشخص‌کننده فعالیتی است که برای آن طراحی شده‌اند:
برای مسیرهای طولانی: معمولا مدل هایی با طول متقارن (مستقیم) و بنابراین راحت تر هستند. آنها همچنین برای کوهنوردان مبتدی مناسب هستند. تکیه گاه آن ها بر روی نگهدارنده های کوچک به اندازه آن هایی که دارای یک پایه نامتقارن هستند دقیق نخواهد بود.
برای ورزش های فنی: آخرین مورد در این مورد نامتقارن و با کفی خمیده است، یعنی پنجه پا برجسته تر است، به طوری که وزن به ناحیه پنجه منتقل می شود و در نتیجه در طعمه های کوچک حمایت موثرتری حاصل می شود. سفتی بیشتر زیره نیز به این امر کمک می کند.
برای اورهانگ و بولدرینگ: همچنین با کفی نامتقارن و خمیده، به طور کلی دارای لاستیک نرم تر و کفی نازک تر (حساس تر) خواهند بود که به ما امکان می دهد پا را با اشکال مختلف نگهدارنده ها بهتر تطبیق دهیم. آنها همچنین می توانند محافظ لاستیکی در قسمت پشتی و پاشنه پا برای تشویق قلاب زدن یا گام های پاشنه دار داشته باشند.
برای بالا رفتن از دیوارها: جستجوی راحتی در طول ساعات تمرین نیز ما را به کفی متقارن و صاف یا با انحنای جزئی هدایت می کند. تولیدکنندگانی هستند که در ازای گرفتن تا حدودی کمتر، کفی خاصی را ارائه می‌کنند تا هیچ اثری روی طعمه باقی نگذارد.
علاوه بر این ویژگی‌های کلی، ما باید عوامل دیگری مانند نوع بسته شدن آن را نیز تجزیه و تحلیل کنیم (آنهایی که توری دارند معمولاً تناسب شخصی‌تری ارائه می‌دهند، در حالی که آنهایی که دارای نوار چسب هستند برای پوشیدن و درآوردن راحت‌تر هستند). ، موادی که با آن ساخته می شوند. ساخته شده اند (مصنوعی که کمتر می دهد، چرم که خاصیت ارتجاعی بیشتری دارد…)، اینکه آیا آستر داخلی دارد یا نه سفتی کف آن، از جمله موارد دیگری که انتخاب ما را نیز تعیین می کند. .
نکات مهم در انتخاب کفش کوهنوردی
- اندازه
در راحتی کوتاهی نکنید. در حال حاضر مهمترین چیز این است که کوهنوردی را به دلایل قابل اجتناب رها نکنید و درد پا یکی از آن دلایل کاملاً قابل اجتناب است.کفش های کوهنوردی راحت را انتخاب کنید که بیش از حد شما را سفت نکند، که بتوانید بدون مشکل با آنها بایستید اما نه آنقدر گشاد که بتوانید آرام راه بروید.
به طور معمول، همان سایز کفش خیابانی شما همان اندازه ای است که برای اولین کفش کوهنوردی خود استفاده می کنید، اگرچه این بستگی به آخرین، سازنده و میزان تحمل درد شما دارد، و اگر خیلی مشکلی نداشته باشد، می توانید نیم سایز کوچکتر را انتخاب کنید. . در هر صورت، حتی مهم‌تر از پوشیدن کفش‌های کوهنوردی بدون تنگ بودن آنها، انتخاب نکردن کفش‌های کوهنوردی بسیار بزرگ یا پرکننده تمام فضاهای آزاد داخل کفش است.
- تقارن
کفش‌های کوهنوردی معمولاً نامتقارن هستند و هرچه فنی‌تر باشند، نامتقارن‌تر هستند. این به این دلیل است که عدم تقارن باعث می شود تمام نیروی پا روی نوک کفش کوهنوردی متمرکز شود و اگر بخواهیم این نیرو به سمت هالوکس یا شست پا برود، باید پای خود را به شکلی بچرخانیم
- نوع صعود
نوع زمین و صعودی که قرار است انجام دهید را در نظر بگیرید. اگر می خواهید در دیواره های کوهنوردی یا در مسیرهای کوهنوردی ورزشی صعود کنید، می توانید کفش های سنگ نوردی سفت و تهاجمی تر را انتخاب کنید. اگر مسیرهای بولدرینگ یا طولانی تر را ترجیح می دهید، می توانید کفش های کوهنوردی راحت تر و کم تهاجمی را انتخاب کنید.
- نوع زیره
زیره کفش کوهنوردی می تواند از نظر ضخامت و چسبندگی متفاوت باشد. برای صعود بر روی صخره های صاف و عمودی، یک کفی نازک تر و چسبنده تر ممکن است ترجیح داده شود. برای صعود بر روی ترک ها یا زمین های ناهموار، یک کفی ضخیم تر و بادوام تر ممکن است بهتر باشد.
- طراحی و زیبایی شناسی
اگرچه مهم ترین عامل نیست، اما می توان به طراحی و زیبایی کفش های کوهنوردی نیز توجه کرد. طرحی را انتخاب کنید که دوست دارید و به شما انگیزه می دهد که از آن در صعودهایتان استفاده کنید.
انواع کفی کفش کوهنوردی
Vibram XS Grip: به دلیل تعادل خوب بین کیفیت های مختلف آن، از چسبندگی گرفته تا دقت و دوام، متمایز است. در بسیاری از موقعیت‌ها نتایج خوبی ارائه می‌دهد، از پایه‌های کوچک گرفته تا مسیرهای عمودی، صفحات چسبنده یا برآمدگی‌ها به خوبی کار می‌کند. بنابراین همه کاره ترین گزینه است که هم برای کوهنوردی و هم برای صخره نوردی در نظر گرفته شده است. نقاط قوت آن عبارتند از:
مقاومت پیچشی خوب
دقت، درستی
ماندگاری
Vibram XS Grip 2: فرمول با کارایی بالا که برای ارائه بیشترین دقت در کوچکترین لبه ها طراحی شده است. ساختاری بهینه دارد که آن را برای سخت‌ترین زمین‌ها، چه در ورزش و چه در بولدرینگ، چه روی صخره و چه در دیوار کوهنوردی، عالی می‌کند.
نقاط قوت آن:
چسبندگی فوق العاده بر روی انواع سنگ ها
حساسیت بالا
بهینه شده برای زمین های شیب دار
Vibram XS Edge: توسعه یافته برای ارائه دوام بهبود یافته و همچنین سطح بالاتری از استحکام در لبه های سخت. به دلیل مقاومت در برابر اعوجاج، شکل خود را حتی در کوچکترین طعمه حفظ می کند. مخصوصاً برای مسیرهای طولانی و سخت توصیه می شود. نقاط قوت آن:
ماندگاری عالی
استحکام در لبه ها
چسبندگی خوب
ویبرام اگرچه آنها هنوز آن را به بازار عرضه نکرده اند، اما قبلاً هم توسط تیم حمایت شده آنها و هم توسط سایر کاربران داوطلب آزمایش شده است و پاسخ بسیار خوبی داشته است.